«هدیه دادن» و «هدیه گرفتن» از دل‌چسب‌ترین کارهای دنیاست. اهل هر جای دنیا که باشید، در هر سن و سال و شرایطی، این ماجرا برایتان خوشایند است اما گاهی همین رسم ساده‌ی دوست داشتنی، خودش ممکن است باعث ناراحتی شود. وقتی به کسی هدیه‌ای می‌دهید، این حس را در او ایجاد می‌کنید که آن شخص برایتان مهم است. به فکرش بوده‌اید. آنقدر که برای او وقت، هزینه، فکر و انرژی صرف کرده اید و یادگاری‌ای هرچند کوچک به اسمش سند زده اید.
خیلی وقت‌ها هدیه دادن می‌تواند به مراتب خوشایندتر و شادی‌آورتر از دریافت آن باشد. فکرش را بکن؛ در مسیر بازگشت از دانشگاه به خانه، یکی از آن «کادوهای بی‌مناسبت» برای خواهرت بگیری. همان ماگی که مدت‌ها دنبالش می‌گشته. حس خوب شاد کردنِ دیگری از آن اتفاقاتی است که بیشتر از خود هدیه به آدم می‌چسبد.

چگونگی هدیه دادن و هدیه گرفتن، زمان آن و حتی نحوه‌ی کادوپیچ کردن هدیه از ابتدایی‌ترین اصولی ست که هر هدیه دهنده باید از آن باخبر باشد.
همه چیز به آداب برمی‌گردد. همین مراسم کوچک هدیه اگر درست به جا آورده شود جذاب است و شادی‌آور. و اگر آدابش را ندانیم می‌تواند پر از سوءتفاهم تعبیر شود. اینجا تعدادی از ابتدایی‌ترین آداب هدیه را با هم مرور می‌کنیم:

متوقع نباشید!

قبل از هر چیز باید بدانیم هدیه دادن بهانه و زمان نمی‌خواهد. مهم این‌جا است که توقع نداشته باشیم دریافت کننده، کارمان را جبران کند. او مجبور نیست برای ما هدیه بخرد و اگر متوقع باشیم نشان‌دهنده‌ی آن است که کار شما از صمیم قلب نبوده است.

زهر شیرین؟

یادمان باشد یک هدیه خوب لزوما گران‌قیمت نیست. اگر باعث شویم گیرنده احساس فقیر بودن کند، او را برای جبران به دردسر بیندازیم و یا با این کار قدرت خرید بالای خود را به رخ او بکشیم، آن هدیه را به تلخ‌ترین خاطره‌ی عمرش تبدیل کرده‌ایم.
حواسمان باشد با کاری که از سر لطف انجام می‌دهیم کسی را ناراحت نکنیم و به دردسر نیندازیم.

-کیانا فاخته-

10

به اشتراک بگذارید